มเหสิ, มเหสี ๑ หมายถึง น. ผู้แสวงหาศีลาทิคุณอันยิ่งใหญ่, ฤษีใหญ่, พระพุทธเจ้า. (ป.; ส. มหรฺษิ).
น. ชายาพระเจ้าแผ่นดิน. (ป.; ส. มหิษี).
[มะเหาสด] น. ยาแรงชนิดหนึ่ง; การแก้ไข้อย่างชะงัด. (ส.).
[มะเหาสด] น. ชื่อพรรณไม้ที่มีกลิ่นฉุน เช่น ขิง กระเทียม. (ส.; ป. มโหสธ).
ว. มโหฬาร, ยิ่งใหญ่, กว้างใหญ่. (ป., ส. มหา + อุฬาร).
น. ห้วงนํ้าใหญ่, ทะเลใหญ่; นํ้ามาก, นํ้าท่วมมาก. (ส., ป. มหา + โอฆ).
[มะโหระสบ] น. มหรสพ. (ป. มหสฺสว; ส. มโหตฺสว).
น. กลองโลหะชนิดหนึ่ง ใช้ตีเป็นสัญญาณและประโคม.